As a Volunteer in Arusha

Jambo,

Hoi weer een berichtje van mij kant.
Arusha, ik ben zaterdag 4 maart van Zanzibar naar Arusha gevlogen met extra bagage, de prijs voor extra kilo's is hier 1 dollar per kilo dus viel het nog wel mee.
bij aankomst op het vliegveld werd ik opgehaald door de Supervisor Donald. In de auto naar de lodge keek ik me ogen uit, zo anders. Echt Afrika overal Pikipiki's (motortaxi) en daladala's (de minibusjes). die overal heen rijden, en tussendoor proberen te komen. De hoofdwegen zijn wel geasfalteerd maar Donald verteld mij al dat niet alle wegen zo zijn en dus ook hobbel de bobbel zullen zijn. Dit blijkt dus ook 100% waar te zijn in de tussenstraatjes en ook onze straat van de lodge is zo.
Veel nieuwe gezichten, maar de vrijwilligers hier zijn ook aardig en ik ga de eerste avond al gelijk mee uiteten en op stap. Begint al goed!
Het uitgaan hier begint pas laat, terrasje of iets kennen ze hier niet echt wat wel jammer is maar misschien wel goed voor mijn portemonnee.

Maandag doe ik samen met 2 Australische meiden en Donald een citytour. Donald laat ons de bekendste plekken zien - Massai markt, second hand market, Clocktower, Nakumat = de grote supermarkt, we leren ook gelijk hoe we de Daladala in moeten en welke haltes voor de stad en voor de lodge zijn. Ook halen we gelijk een Simkaart met data. In Arusha kennen ze niet echt Wifi, maar de data voor op je telefoon is wel veel goedkoper dan in Nederland.
De maandagmiddag zat ik ook gelijk in de kliniek (klein ziekenhuis), ik had namelijk al 2 weken een paar muggenbulten en er kwamen er helaas op Zanzibar nog wat meer bij. Mijn bulten zijn gaan ontsteken en het zag er niet zo fraai uit. Mijn huid is erg gevoelig zei de arts, onderzoeken gedaan of ik niets ergs had opgelopen, woensdag kreeg ik de uitslag en alles was goed, geen ziektes opgelopen en moest een paar keer terug komen om het goed te verzorgen en om medicijnen op te halen. Het is hier wel makkelijk geld verdienen maar voor mij kost het niet veel als ik het omreken naar euro's. 4 euro voor doktersbezoek, soms 13,- maar dat is het ook.

Plannen voor de projecten zijn een beetje veranderd, bij het Street girls Shelter (tienermoeders) project zijn op dit moment ook vrijwilligers van een andere organisatie en de meiden zelf gaan deze maand wel lange dagen naar school. Leonie, de manager van onze organisatie heeft dus mij als tip gegeven om een 2e project te kiezen. Ik heb voor Meru School - Deaf unit gekozen. Een dovenschool die wel bij de Meru school hoort, maar eigen leraren en een apart gebouw heeft.
Vrijwilligersvisum: Mijn permit was op dinsdag al klaar dus ik kon toen al aan de slag op de Dovenschool.
School is mega, de Dovenschool is wel wat kleiner, de klassen hebben 6-12 kinderen per klas, 2 leraren voor elke klas. John is het hoofd van de Deaf unit en zelf ook doof. Hij heet mij welkom en we doen een rondje langs de klassen. de kinderen zijn gewend dat als er 'visite' komt dat zij dan opstaan en heel hartelijk begroeten in gebarentaal. De gebarentaal van Tanzania is wel anders dan dat ik van thuis gewend ben. Sommige woorden zijn wel hetzelfde gelukkig. John vertelt mij dat ik het vast snel leer, dit is ook zo. Nu ken ik soms wel het gebaar in Swahili maar ik weet niet wat het Swahilische woord is.

Mijn project dag is van 9-3. De school begint al wel om 8 uur maar de vrijwilligers mogen iets later beginnen. Ideaal. Het is hier toch Africa Time dus ze letten niet zo goed op de tijd.

Gratis filmavond op dinsdag. Donderdagavond is het een feestje in Viavia. Lokale cafes hebben op vrijdag t/m zondag live bandjes en er is genoeg te doen. Wel is alles in het centrum en 's avonds is de Daladala niet erg betrouwbaar dus dan nemen we veilig onze huistaxi's.

Weekend, we gaan weer veel moois zien. Mataruni waterval in Moshi.
Moshi ligt op 1,5 uur rijden van Arusha. De Ozzies en ik gaan met z'n 3tjes. De bus doet er 2 uur over en is bom en bomvol. Wij zitten op de achterbank normaal gesproken plaats voor 4 maar hier passen er makkelijk 7 op, gezellig krap. Bloedheet dat het ook is in de bus. Eindelijk zijn we in Moshi.aangekomen en nemen een taxi dit ons naar halverwege de heuvel brengt. Nog een wandeling van 45 min en 3 seconden en dan zijn we er. De waterval ziet er prachtig uit, poging gewaagd om het water ook in te gaan, jeetje ijskoud maar voor (leuke) foto’s moet ik toch echt het water in. De wandeling terug, we nemen een iets ander weggetje en zien wat meer locals. Busreis terug naar Arusha lijkt een eeuwigheid te duren, stops van meer dan 10 min terwijl er niemand in stapt, goede test om geduldig te blijven.. BBQ ’s avonds met alle vrijwilligers in de lodge, lekker eten en een leuke avond. Zondag naar de internationale kerk geweest het is niet helemaal wat ik gewend ben maar ik ben geweest, een volgende keer toch maar een Gospelchurch.

Aaaaa ik mis de wasmachine, al me was doen met de hand, ophangen en dan gaat het regenen. Super zonde maar ja het regenseizoen is begonnen. Altijd blijven lachen en hopen dat het morgen weer droogt.. Onze bewaker Bariki helpt wel mee met de was, hij vindt het leuk om te doen. Denk dat de meeste mannen in Nederland daar heel anders over denken.

Safari geboekt voor het weekend (18-20 maart). Yes kijk er al helemaal naar uit en hoop nu wel heeeeel de BIG 5 te zien. Ik krijg 1 dag vrij van project en we zitten om 6 uur in de auto voor de safari. We (Yvonne NL en de 2 meiden uit Australie en ik) hebben een safari geboekt voor 2 parken: Serengeti en Ngorogoro (de krater). Onze chauffeur Francis maakt de hele rit grapjes en ik trap zoals gewoonlijk weer overal in. Emanuel zingt gezellig heel de rit alle liedjes mee en onze kok Mister D kookt voor ons de lekkerste maaltijden.
Dag 1 in Serengeti 3 van de BIG 5 al gespot. De luipaard ook, het beestje ziet er super gaaf en mooi uit maar zijn naam zegt het al -> behoorlijk lui. Ze zoeken een prooi proberen het te vangen alleen op korte afstand en anders slapen ze de hele dag. Ik kom er ook gelijk achter dat mijn camera beter is dan ik dacht en mega ver kan zoomen. De zebra’s, gnoes, impala’s en de Gouden gazelles zijn ook heel mooi en lopen vaak dichtbij de auto maar ik wil meer echt actie en dieren zien die niet zo makkelijk te spotten zijn. Slapen op een camping midden in het park. Nee beter kan je het niet krijgen, de hyena’s en buffels lopen gezellig rond de tent. Ik doe haast geen oog dicht in het begin maar gelukkig val ik toch in slaap. Dag 2: 5 uur de wekker toch mannen?? Haha onze wake up call verslapen zich behoorlijk en wij zijn er gelukkig zelf al eerder uitgekomen. De zonsopgang bekijken tijdens een gamedrive. We zien een Cheetah die op de loer ligt om een van de impala’s te pakken. De hele dag zitten we in de auto, gamedrive maar we zijn ook al gelijk onderweg naar het Ngorogoro park. 5 andere cheetah veroveren ‘s middags 1 gazelle en dit gaat niet zo vriendelijk, duurt toch nog best lang voordat de gazelle niet meer beweegt. Het ziet er best zielig uit maar ook wel erg gaaf om te zien want het is wel de echte actie en zo is de natuur nou eenmaal. De camping in Ngorogoro ziet er nog rustig uit wij komen best vroeg aan, Mister D begint gelijk met koken en ik help de mannen met de tentjes opzetten. Na een warme douche (dat is het geluk als je vroeg bent) geniet ik van het uitzicht en de zonsondergang. Slapen op deze camping gaat mij beter af, minder geluid en dieren die ik hoor om ons heen. Zondagochtend 6 uur weg, ontbijten in de krater en een gamedrive op zoek naar de Neushoorn, ons laatste dier van de big 5 willen we toch ook wel graag zien. Ja, daar half in het veld liggen er 2 te slapen. Camera’s worden gepakt en… neeeee ik ben me batterij vergeten. Baal als een stekker want de camera’s van de andere meiden kunnen niet zo ver zoomen om de neushoorns goed op de foto te krijgen. Baal als een stekker maar niets aan te doen en gelukkig hebben we wel wat foto’s van ze kunnen maken. De krater ziet er echt waanzinnig mooi uit. Dus voor de mensen die nog naar Tanzania willen/gaan dit is geweldig om te zien!

Projectweek start weer op maandag, vol energie start ik deze week weer. Mag ook zelf lessen geven aan alle klassen op de Dovenschool. Misschien toch mijn roeping gemist? Nou ik moet zeggen het is best handig dat Mirjam vaak thuis wel veel knutseldingen en oefeningen had uitgelegd.. Thanks zus!
Ik heb gemerkt dat sommige kinderen/studenten op de Dovenschool zich nog wel schamen of zich niet helemaal zeker voelen in de klas. Samen met Bertha (lerares op de school) heb ik lessen voor de bovenbouw gemaakt om te werken aan zelfvertrouwen. Voor de jongere klassen probeer ik dat zij als klas een betere band opbouwen met elkaar en leren om samen te spelen. Ballonspelletjes en de beloning -> stickers na een goede dag werken dan ook best goed. De leraressen merken al verschil en de kinderen gaan er zelf ook beter aan werken.
De leeftijden in de klassen schommelen behoorlijk, zo zit er een jongen van 14 in groep 1. Hij is later begonnen met school en leert nu eindelijk pas een beetje gebarentaal. De studenten van klas 7 zijn gemengd met horende kinderen, in de klas zitten 160 kinderen 2 grote lokalen waar de muur uit gehaald is, ik kijk me ogen uit in deze klas. Deze klas heeft 5 verschillende leraren, elk geven 1 a 2 vakken anders is het niet te doen wat ik ook wel goed kan begrijpen.

Donaties: Samen met Doingoood – de organisatie vanuit Nederland sponsoren wij de nieuwe lunchlocatie/binnenplaats van de dovenschool. John (de hoofdleraar/directeur) heeft gezegd dat hij dit ook graag wilt laten verbouwen als ik nog aan het werk hier. De vloer wordt opgehoogd en er komt een muur omheen zodat het in de winter ook wat fijner is om te zitten.
Ook betaal ik met het sponsorgeld de nieuwe boeken voor groep 6-7. Ik wil wel dat ze eigendom worden van de Dovenschool zodat ze meerdere jaren gebruikt kunnen worden door de kinderen uit groep 6-7.

Er is een meisje uit groep 2 die niet zo goed kan lopen, zij liep 1x voor mij onderweg naar huis met haar buurmeisje, ik vroeg of ik haar kon helpen. Nou dat doe ik nu dus door haar een paar keer per week naar huis te brengen. Ze zit dan op mijn rug en vertelt iedereen die we tegenkomen hoe trots ze is dat ik (haar teacher) haar wel help. Wanneer zij bij mij op mijn rug zit zijn wij ook wel een behoorlijke trekpleister geworden voor iedereen, want ja een Mzungu (blanke) tilt een local. Zelf ben ik heel erg blij dat ik iets voor haar en voor haar familie kan betekenen. Haar moeder is pas net bevallen en heeft niet veel geld om van te leven en dus ook geen geld om vervoer te betalen om haar dochter naar-van school te brengen. Jaja, ik hoor het sommige van jullie al wel zeggen Mama Theresa is weer op tour.

Nou, nu zijn jullie allemaal weer aardig op de hoogte van mijn avonturen hier.

De eerste week in Arusha was best zwaar voor mij, alles nieuw en een schok van hoe de meeste mensen hier leven. Wennen aan een nieuwe plek, kaapstad missen en ook thuis wel een beetje missen. Nu gaat het weer helemaal prima doordat ik mijn plekje heb gevonden en ik de mensen hier op mijn manier probeer te helpen en dat ook kan doen. Krijg elke dag een glimlach van de kinderen op het project en van de locals op straat.

Naar huis? Neee nu nog niet, toch gaat het niet heel lang meer duren. Ik ga nog eerst 6 weken genieten en meer avonturen beleven.

PS. Ik ben best benieuwd wie van jullie allemaal mijn verslag lezen  oeps..
Dus laat gerust een berichtje achter, appen of wat dan ook kan ook. Als de verbinding goed is heb je al snel een reactie terug :)

Asante! Groetjes Kaar.